Sejmowa Komisja Łączności z Polakami za Granicą podczas posiedzenia w dniu 23 lipca 2008r. zapoznała się z informacją Ministerstwa Edukacji Narodowej “Oświata polonijna - dorobek i kierunki rozwoju”. 3 września br. był uchwalony Dezyderat Komisji do Prezesa Rady Ministrów w sprawie oświaty polonijnej. Pod koniec października rozpatrzono odpowiedź.

Do najważniejszych spraw należą: systemowe uporządkowanie statusu nauczyciela polonijnego, powołanie w szkołach przy ambasadach centrów metodycznych, tworzenie instytutu koordynującego prace dotyczące edukacji polonijnej, przygotowanie podstaw programowych nauczania języka polskiego, jako ojczystego oraz drugiego lub obcego, uruchomienie nauki języka polskiego przez Internet (online).

Oczywiście, że dla mieszkających na Wschodzie Polaków nauka języka polskiego oraz wychowanie młodzieży w duchu doceniania dziedzictwa narodowego jest najważniejszą sprawą. Podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej p. Krzysztof Stanowski mówi: Obecnie mamy do czynienia z sytuacją, w której Ministerstwo wspiera szkoły funkcjonujące przy ambasadach, a nie wspiera szkół, które funkcjonują przy stowarzyszeniach, parafiach, przy różnego rodzaju innych instytucjach. Mamy do czynienia z takimi samymi dziećmi, dlatego uważamy, że należy zlikwidować tę dyskryminację, i pracujemy nad tym. Niestety, jeszcze nie jest uregulowany status nauczyciela polonijnego na Wschodzie, których teraz mamy 130 osób. Jak powiedział Pan Minister: Jest kilka kategorii nauczycieli. Najprostsza sprawa to kwestia nauczycieli, którzy są delegowani, wyjeżdżają do szkół europejskich, do szkół dwujęzycznych, do szkół przy ambasadach. Zupełnie inny status mają nauczyciele na Wschodzie. To nie są nauczyciele, którzy dzisiaj są wewnątrz polskiego systemu oświaty. Mamy ich niesłychanie daleko. Niesłychanie ważną rzeczą jest uregulowanie statusu właśnie tych nauczycieli. Kiedy zabieramy się za status nauczycieli polonijnych, to na pewno nie uregulujemy tego szybką decyzją. Wyrażane są oczekiwania honorowego uznania statusu, ale także oczekiwanie, że nauczyciel sobotniej szkoły w Chicago, który uczy 2 dni w tygodniu, będzie traktowany jak nauczyciel zgodnie z Kartą Nauczyciela i będzie miał wynikające z niej pełne uprawnienia, na co z całą pewnością państwo nie może pozwolić, gdyż nie ma wpływu na kwalifikacje tego nauczyciela, na jego zarobki. Ten element jest najtrudniejszy i zostanie uregulowany jako ostatni. Najsprawniejsza jest kwestia awansu zawodowego nauczycieli zatrudnionych w systemie (poza granicami kraju) i sprawa związanego z tym stażu pracy.

Naturalnie, że solidaryzujemy się i popieramy wieloletnie działania Ministerstwa Edukacji Narodowej na rzecz oświaty polonijnej. Ale chcielibyśmy, żeby jak najszybciej te kwestie znalazły swój sposób rozwiązania.

Źródło: Serwis Informacyjny Sejmu w sieci Internet